Książkę oczywiście nabyłem zaraz po ukazaniu się jej. Musiałem, po prostu musiałem... Tematyka jest mi bardzo bliska ze względu na zainteresowania, a spojrzenie red. Hołowni wnosi w moje spoglądanie "na te sprawy niebieskie" świeżość. Pana Szymona czytam, ponieważ ten styl, ta konwencja odpowiada mi... Gdzieś już pisałem, że trochę zazdroszczę mu pomysłów na książki, a nie powiem - podobne i w mojej głowie się zrodziły... Ja jednak nie piszę. Jeszcze! ;)
Ad rem. Początkowo Bóg. Życie i twórczość mnie nużyły... Śmiertelnie niemalże, były dla mnie swoistą czytelniczą męką. Być może właśnie dlatego czytałem to przeszło 6 miesięcy. Zabrakło mi owej świeżości, owego nowego spojrzenia, którym się przecież zachwycałem, kiedy pochłaniałem wręcz Kościół dla średniozaawansowanych, Tabletki z krzyżykiem czy Monopol na zbawienie. Brakowało tego, z czym się spotykam, czytając felietony pana Hołowni na portalu "Newsweeka". Krótko - wiało nudą...
Ale przeczytać trzeba! Tak już mam, że raczej kończę książki, które kiedyś zacząłem (a że od każdej reguły jest wyjątek, Lalki Prusa jeszcze nie przeczytałem i po dwóch próbach zaniechałem tego).
I właśnie wczoraj, kiedy doszedłem do ostatnich rozdziałów Boga..., chyba w końcu zrozumiałem. Aż się chce za Sokratesem zawołać Scio me nihil scire, czyli Wiem, że nic nie wiem...
Pan Szymon Hołownia zrobił rzecz absolutnie fenomenalną, jak dla mnie. Zebrał w jednej książce to, co o Bogu powiedziano. I jednocześnie czytelnika, który z kolei brał tę książkę z myślą, że już teraz posiądzie wszelką wiedzę nt. Boga, uderzył w potylicę, jakby chciał mu zakomunikować Głupcze! Jego nie da się pojąć... Podobne zdanie pojawia się w książce, iż jakbyśmy pojęli Boga, On nie byłby już Bogiem. I racja!
Kiedy doczytałem ostatnią stronę zrozumiałem, iż to, co w niej jest napisane, to tylko lekki powiew tego, kim naprawdę jest Bóg. I red. Hołownia mówi o tym od początku, pokazując tylko pewne ślady, mające zaprowadzić nas "na kolana", aby... Aby wejść w relację!
Natomiast patrząc od strony zawodowej, pan Szymon Hołownia w swojej twórczości dojrzał. Styl pisania, dalej lekki, dowcipny, mimo to inny. Właśnie - w mojej opinii dojrzalszy!
Dzisiaj w Kościele katolickim jest Uroczystość Trójcy Świętej. Miałem ubaw na homilii, kiedy ksiądz niemalże cytował słowa z Boga... - to dziwne uczucie, że przecież gdzieś to już słyszałem/czytałem... Pewności nie mam czy na pewno opierał się na tej pozycji, jednak... Pewne podobieństwa dostrzegłem.
Może zdradziłem w tym wpisie coś, czego nie powinienem pisać, aby inni również mieli frajdę z uświadomienia sobie, jak bardzo jesteśmy nieświadomi. Niemniej, polecam książkę!
